அந்த ஒல்லியான, உயரமுமற்ற நாலு முழ வேட்டிக்காரன். கொஞ்சம் புது நிறமாக கன்னத்தில் குழி விழும் முகத்தோடு இருந்தாலும் பெண்கள் மீது பெரிதாக ஈர்ப்பு இல்லை. அவனுக்கு கீழே வேலைப் பார்க்கும் யாராவது இதயம் முரளியாக இருந்தார்கள் என்றால் தாவித் தாவி அடிப்பான். ‘சம்பாதிக்கற வயசுல்ல அதான்....’ அவனைப் பொறுத்தவரை அவனுக்கு பிராஞ்ச் மேனேஜர் தான் உச்சபச்ச அதிகாரம். போலீஸிடம் கூட அதைதான் சொல்வான். ”எங்க மேனேஜர் யாருன்னு தெரியும்ல - அவரு ரைட்டர் ராஜேஷ்குமார் பையன்’. இந்தக் காரணத்திற்கெல்லாம் போலீஸ் அவனை மேற்கொண்டு போக அனுமதி கொடுத்ததும் மாயம் தான். இப்படியான மாயம் தான் அவன் கஸ்டமர்களை உருவாக்குவதும். மாவுமில் வைத்திருக்கும் அண்ணாச்சி எடுத்த நான்காவது நாளிலேயே ஹோண்டா பேஷன் டூவிலரை விற்றுவிட்டார், வந்த விலைக்கே. அவருக்கு எப்பவும் - ஹெவி ட்யூட்டி டி.வி.எஸ் 50 தான்.
சாதாரணமாக ரெண்டு சீலிங் ஃபேன், மூனு டேபிள் 12 பிளாஸ்டிக் ஸ்டூல் சகிதம் வியாபாரம் நடந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு செந்தில் மெஸ்ஸில், இந்த லொம்பார்ட் லூர்து வாங்கிக் கொடுத்த ஒரு பெர்சனல் லோன் தான் பக்கத்திலுருக்கும் வெற்றிலை சீவல் கடையை ஆக்கிரமிப்பு செய்ய செந்தில் மெஸ் ஓனரை தூண்டிவிடச் செய்யும் வஸ்து. கூடுதலாக இரண்டு புதிய டேபிள்கள், மொத்தம் ஆறு வால் ஹாங்கிங் பேன், சுவரெல்லாம் வால் பேப்பர், புதிதாக செவ்வக வடிவ பாய்லர் அளவில் சிறிய கண்ணாடி கிளாஸ், பெப்ஸிக்கு ஒரு குளிர்சாதனப்பெட்டியும் (அதில் அடுத்த நாள் வரை ஆக வேண்டிய சட்னியும் இருக்கும்), அண்ணாச்சிக்கு ஹேர் ஸ்டைலும், வெள்ளை சட்டையும் கூட மாறியிருக்கும். வெற்றிலைக் கடை வைச்சிருந்த அம்மா, கிச்சனில் மாஸ்டருக்கு உதவியாக மாறியிருப்பார். அண்ணாச்சி ரிலையன்ஸ் பவர் ஐ.பி.ஓ வந்த புதிதில் டீமேட் அக்கவுண்ட் பண்ணியிருப்பார். ஆறு மாதத்திற்குள் பெருங்கடனும் வாங்கியிருப்பார். லொம்பார்ட் லூர்து அப்போதும் ம்யூச்சுவல் ஃபண்டுகளை வாங்க அவரை கன்வின்ஸ் செய்திருப்பான்.
இன்ஃபேக்ட் லூர்து பெயரைச் சொல்லி சாப்பிடும்போது, ஓட்டல்
அண்ணாச்சியே நன்கு கவனித்திருக்கலாம். அண்ணாச்சிக்கு இரத்தத்தில் சர்க்கரை வந்தது கூட இயற்கையே,
அவர் அரசாங்க மருத்துவமனையிலோ அல்லது அவர் கடைக்கு வரும் யாரோ ஒருத்தரின் உறவினர் வைத்திருக்கும்
நல்ல தனியார் மருத்துவமனையிலோ அவர் சேர்ந்து சிகிச்சை பெற்றிருக்கலாம். லூர்து தான்
அவருக்கு ஹெல்த் பாலிஸி எடுத்திருந்தாரே.. அப்போதெல்லாம் தர்ம ஆஸ்பத்திரி என்றே அரசு
மருத்துவமனைகளை சொல்லி வந்தார்கள், அந்த காலத்தில் நடக்கும் அறுவை சிகிச்சைக்கு இன்ஸ்யூரன்ஸ்
கம்பெனியிலிருந்து அரசு மருத்துவமனையின் நிர்வாகத்திற்கு பணம் போகாது. அரசே பார்த்துக்கொள்ளும்.
ஆனால் ஹெல்த் இன்ஸ்யூரன்ஸ் க்ளைமுக்காக மாநகரகத்திலிருந்து தன் கிளைகளைப் பரப்பிக்
கொண்டிருந்த மருத்துவமனையில் சேர்ந்திருக்க வேண்டாம்.
அண்ணாச்சியின் கால் எடுக்கப்பட்டதற்கும், கடன் சுமை தாங்க
முடியாமல் மூடப்பட்ட கடையின் வாசலில் கூடையில் செல்போன் விற்கும் வெற்றிலைக்காரி அம்மாவுக்கும்
லொம்பார்ட் லூர்துக்கும் சம்பந்தமில்லை. ஏனென்றால் லொம்பார்ட் லூர்துக்கும், கே.வி.கமாத்-ஐ
தெரியாது, அவருக்கும் லூர்துசாமியை தெரியாது.
நான் மட்டுமே அவனை தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன்.
