யார் அந்த நிலவு ??

பரிதி வெயிலில் சருகாகி 

எஞ்சிய உடம்பின் வெப்பம் ,

அவளில்லாத மாலையை 

தகிக்க முடியாமல் போனது !

இறைவன் அளித்த பரிசாய் 

நகரத்தில் எஞ்சியிருக்கும் 

ஒரே நிம்மதி 

நிலாவைப் பார்ப்பது தான்!!

அன்று -

எனக்கான நிலவு ஒன்று 

முழு முகம் காட்டிக் கொண்டு ,

தென்னை மரக் காற்றோடு 

சரசரவெனப் புணர்ந்து 

சன்னல் வழியே 

பச்சை வாசத்துடன் 

என்னை வெள்ளிப் பாலால்

நனைத்தது.

பால் நிலவொளி கொடுத்த 

பாலுணர்வு நரம்புகளின் 

வழியே -அவள் முகம் 

தெரிந்தது என் மூளையில்!!

நிலவை என்னுள்ளிருந்து

வெளியெடுத்து வீசி ,

மிஞ்சியிருக்கும் மங்கிய 

ஒளியில் அவள் அங்கம் 

புலனாகிட , 

குளிர் தென்றலும் 

வெப்பத் தனல் மூட்டியது 

நினைவுகளில் அவளிருப்பதால் 

சுகிக்க முடியாத நிலவு ..

இன்றும் என் 

கவிதை எழுதாதப் பக்கங்களின் 

பாடு பொருளானது :(