என்றுமே நிகழாது ............
எப்படியும் நிறைவேறாது ............
ஒரு போதும் இயலாது என்று தெரிந்தும்..........
அவள் -ஏதோ ஒரு
எல்லைக் கோட்டில் நின்று - என்னை
அழைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்.
இன்னும் பிறவாத குழந்தையாய்,
வாழ்ந்து முடித்த ஒரு ஆத்மாவாய்,
காலத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஒரேயொரு கணமாய்,
வின்னாய், காற்றாய், வாசனையாய் இருக்கும்
அவள் - ஏதோ ஒரு
எல்லைக் கோட்டில் நின்று - என்னை
அழைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்.
மனித வாடையை உணர முடியாத்
காதல் கொண்டவள் - உருவத்தில்
என் தாயின் சாயல் கொண்டவள்,
அவள் -ஏதோ ஒரு
எல்லைக் கோட்டில் நின்று - என்னை
அழைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்.
உடல் என்ற கவர்ச்சிக்கும் - அப்பாலே
உள்ளம் என்ற உணர்வுக்கும் -மேலே
ஒரு எச்சமான உயிர்த்துடிப்புடன்
அவள் -ஏதோ ஒரு
எல்லைக் கோட்டில் நின்று - என்னை
அழைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்.
மொழியால் சொல்லாத உரையாடலில்
கைகளால் கூடாத ஒரு தழுவலை
எச்சில் படாத முத்தங்காளால் - பொழியும்
அவள் -ஏதோ ஒரு
எல்லைக் கோட்டில் நின்று - என்னை
அழைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்.
என்பிறப்பினையே நின்று பார்த்தவள்- என்
நிறத்தையும் அழகையும்- ஒருபோதும்
பார்க்க விரும்பாத விரதம் கொண்ட
அவள் -ஏதோ ஒரு
எல்லைக் கோட்டில் நின்று - என்னை
அழைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்.
அவளை ஊரே பழித்தபோதும்
கொல்லச் சொல்லி கொன்றபோதும்
தடுக்க முயலாத என் மவுனத்திலும்
அவள் -ஏதோ ஒரு
எல்லைக் கோட்டில் நின்று - என்னை
அழைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்.
கருவிலேயே கலைக்கப்பட்ட - என் காதலி
இன்னும் பிறவாமல், காத்திருக்கவும் முடியாமல்
அவள் -ஏதோ ஒரு
எல்லைக் கோட்டில் நின்று - என்னை
அழைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்.
என் கல்லூரிக் காலங்களில் ஆண்டுமலருக்காக நான் எழுதிய சிறுகதையின் வேறு வடிவம் தான் இது .... (ஆண்டு மலரில் நிராகரிக்கப்பட்டது)
கரிகாலன்
நல்ல கவிதை.
பதிலளிநீக்குஇப்பொழுதுதான் படிக்க நேரம் கிடைத்தது.
நன்றிகள் பல.